Τα τζιτζίκια και ο Πλάτωνας

Τα τζιτζίκια και ο Πλάτωνας

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και ο πιο χαρακτηριστικός ελληνικός ήχος του καλοκαιριού, τα τζιτζίκια, έχει ξαναμπεί στη ζωή μας. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτά τα πλάσματα και ποιος ο ρόλος τους; Φυσικά, για να απαντήσουμε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να αναζητήσουμε πληροφορίες στο πεδίο της βιολογίας, της ζωολογίας και της εντομολογίας. Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν μας ενδιαφέρει και τόσο πολύ το θέμα σε επιστημονική βάση, αλλά σε λογοτεχνική, μπορούμε να πάρουμε κάποιες απαντήσεις μέσα από το κείμενο του Φαίδρου του Πλάτωνα.

Πλάτωνας, Φαίδρος, 259b-d (Μετάφραση του Ι. Θεοδωρακόπουλου): 

"Νά, λένε πως τα τζιτζίκια ήταν άνθρωποι κάποτε, προτού ακόμα να γεννηθούν οι Μούσες. Όταν όμως γεννηθήκανε οι Μούσες και πρωτοφάνηκε το τραγούδι, τόσο πια μερικοί απ' αυτούς τότε τους ανθρώπους τα χάσανε από την τέρψη, που τραγουδώντας αμέλησαν να φάνε και να πιουν και, χωρίς να το νοιώσουν, πεθάνανε. Απ' αυτούς γεννήθηκε από τότε το γένος των τζιτζικιών παίρνοντας τούτο το βραβείο από τις Μούσες, δηλαδή να μην έχη αφ' ότου γεννηθή καμμιά ανάγκη για τροφή, αλλά, χωρίς να τρώη και να πίνη, ν' αρχίζη ευθύς να τραγουδάη ως που θα πεθάνη, κι έπειτα πηγαίνοντας στις Μούσες να τους φέρνη είδηση ποιος από τους ανθρώπους εδώ κάτω ποιαν απ' αυτές τιμάει."

Πρωτότυπο κείμενο:

"λέγεται δ’ ὥς ποτ’ ἦσαν οὗτοι ἄνθρωποι τῶν πρὶν Μούσας γεγονέναι, γενομένων δὲ Μουσῶν καὶ φανείσης ᾠδῆς οὕτως ἄρα τινὲς τῶν τότε ἐξεπλάγησαν ὑφ’ ἡδονῆς, ὥστε ᾄδοντες ἠμέλησαν σίτων τε καὶ ποτῶν, καὶ ἔλαθον τελευτήσαντες αὑτούς· ἐξ ὧν τὸ τεττίγων γένος μετ’ ἐκεῖνο φύεται, γέρας τοῦτο παρὰ Μουσῶν λαβόν, μηδὲν τροφῆς δεῖσθαι γενόμενον, ἀλλ’ ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον εὐθὺς ᾄδειν, ἕως ἂν τελευτήσῃ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐλθὸν παρὰ Μούσας ἀπαγγέλλειν τίς τίνα αὐτῶν τιμᾷ τῶν ἐνθάδε."