Όταν λείπουν τα καθαρά αισθήματα

 

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Ματθ. 23.27

Καθώς πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με τα κείμενα των Ευαγγελίων, των οποίων αποσπάσματα αναγιγνώσκονται αυτήν την περίοδο στην Εκκλησία. Μελετώντας το Ευαγγέλιο του Ματθαίου το βλέμμα μας πέφτει στο παραπάνω χωρίο. Ο λόγος του Ματθαίου εξεικονίζει εύγλωττα ένα καθολικό στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Με αυτήν την εκτεταμένη παρομοίωση ο ευαγγελιστής αναφέρεται σε ένα γεγονός που παρατηρούμε καθημερινά είτε σε άλλους είτε στους ίδιους μας τους εαυτούς: υποκρισία. 

Όπως φαίνεται στο κείμενο, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι μοιάζουν με τάφους που απ' έξω είναι περιποιημένοι και αστράφτουν, αλλά μέσα είναι γεμάτοι δυσωδία. Αυτοί οι τάφοι εξωτερικά είναι προσεγμένοι, αλλά στο εσωτερικό παρουσιάζουν την εικόνα που θα έπρεπε να αναμένει ο καθένας: είναι γεμάτοι οστά και θάνατο. Τα λόγια αυτά δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια αφορμή για αυτοκριτική και αναστοχασμό. 

Το μυαλό μας γεμίζει με ερωτήματα: Τι σημαίνει αυτή η υποκρισία των Φαρισαίων; Τι τους ώθησε σε αυτήν την συμπεριφορά; Είναι εκ φύσεως υποκριτές ή έγιναν στην πορεία της ζωής; Ποια κίνητρα τους έχουν οδηγήσει σε αυτές τις επιλογές που τους έκαναν υποκριτές; Έχουν συνειδητοποιήσει πόσο άσχημη είναι η συμπεριφορά τους; Μήπως ο καθένας από εμάς επιλέγει συνειδητά μια υποκριτική συμπεριφορά για να μην πληγώσει τα αισθήματα των άλλων ή να αποκομίσει περιστασιακά οφέλη από τη συναναστροφή με άλλους; Είναι τόσο κακό να φέρεσαι υποκριτικά; Μήπως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; 

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα και άλλα τόσα μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία για να δούμε με άλλα μάτια τον εαυτό μας στον καθρέπτη, αλλά και να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τους άλλους αξιολογώντας και υπό άλλο πρίσμα την συμπεριφορά τους. Όποιες απαντήσεις κι αν δώσουμε και όποιες επιλογές κι αν κάνουμε στην πράξη, σίγουρα όλοι (ή έστω οι περισσότεροι) θα συμφωνήσουμε σε ένα: όταν λείπουν τα καθαρά αισθήματα, λείπει η αλήθεια και η ζωή. Ο εσωτερικός κόσμος του υποκριτή μοιάζει περισσότερο με τον τάφο που περιγράφει ο Ματθαίος είτε το παραδέχεται είτε επιλέγει να εθελοτυφλεί...